Sometimes it feels like Bob Dylan says: "I practice a faith that's long been abandoned, ain't no altars on this long and lonesome road"

Translate this website

Visitors to this website today: 106Total number of visitors to this website: 666648
Welcome to the website of Kees de Graaf
Kees de Graaf keesdegraaf.com
 

Het boek ‘De Uitnodiging’ van W. Paul Young – een recensie- deel 6.

We gaan door met de bespreking van dit spraakmakende boek ‘De Uitnodiging’ van W. Paul Young

Is God alleen maar een ‘werk’-woord?

Op pagina 233 en 234 zegt de Geest ( Sarayu) iets wat op het eerste gezicht nogal raadselachtig lijkt: Ik verkies altijd een werkwoord boven een zelfstandig naamwoord. Ik ben een werkwoord!. Ik ben die ik ben. Ik zal zijn die ik zijn zal. Ik ben levend dynamisch, altijd actief, in beweging. En omdat mijn wezen een werkwoord is, ben ik meer in overeenstemming met werkwoorden dan met zelfstandige naamwoorden. Werkwoorden zoals belijden, bekeren, leven, liefhebben, reageren, groeien, oogsten, veranderen, zaaien, rennen, dansen, zingen, enzovoort. Mensen hebben echter de neiging om een werkwoord dat vol leven en genade is te nemen, en het te veranderen in een dood zelfstandig naamwoord, of een principe dat riekt naar regels - –iets wat leeft en groeit en sterft. Zelfstandige naamwoorden bestaan omdat er een geschapen heelal is en een tastbare werkelijkheid, maar als het heelal helemaal bestaat uit zelfstandige naamwoorden is ze dood. Zonder ”Ik ben” zijn er geen werkwoorden. En het zijn werkwoorden die het heelal tot leven brengen’. Om ervoor te zorgen dat iets van dood overgaat naar leven moet je iets levends en bewegends inbrengen. En om over te gaan van iets dat alleen maar een zelfstandig naamwoord is naar iets dynamisch en onvoorspelbaar is, naar iets dat levend en in het heden is, is te vergelijken met het overgaan van de wet naar de genade’

Sarayu geeft vervolgens als voorbeeld de zelfstandige naamwoorden ‘verantwoordelijkheid en verwachting’ en zegt dan: ‘Voordat jullie woorden zelfstandige naamwoorden werden, waren ze eerst mijn woorden, werkwoorden vol beweging en ervaring. Zij boden de mogelijkheid om te reageren en vooruit te zien. Mijn woorden zijn vol leven en mogelijkheden, die van jullie zijn dood, vol van wet, angst en oordeel. Daarom zul je het woord verantwoordelijkheid niet in de Bijbel vinden’.

Het is duidelijk dat de auteur hier verwijst naar Exodus 3:14 en 15 waar Jahweh (JHWH) zich aan Mozes openbaart. God openbaart zich  in deze teksten met de volgende naam: ‘IK BEN DIE IK BEN’ (NGB),’ IK  ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL’ (SV), ‘IK BEN DIE ER ZIJN ZAL’. (NBV). Nu heeft de auteur ten dele gelijk dat het in de gebruikte werkwoordsvorm voor de naam gaat om een werkzaam zijn, een worden en werken, een zich gedragen en verhouden. Je mag daaruit concluderen dat het in de naam Jahweh gaat om het levend, actief werkzaam zijn van God in de relatie tot Zijn volk en de volkeren.  Maar toch is dat slechts één kant van de medaille. De vertaling: ‘IK BEN DIE IK BEN’ zegt het al. Het gaat in deze naam evenzeer om een ‘zijn’. En dan een ‘zijn’ in de zin van onveranderlijkheid, rotsvaste betrouwbaarheid. En dan moet je juist niet aan een werkwoord denken. God is niet de ene dag zus en de andere dag zo. God is onveranderlijk als het gaat over Zijn Wezen, Zijn eigenschappen en Zijn wil. Hebreeën 13: 8 zegt het zo: ‘Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid’.

Wat me overigens opvalt in het rijtje werkwoorden dat de schrijver noemt: ‘belijden, bekeren, liefhebben’ etc., , is  dat het werkwoord ‘toornen’ ontbreekt.  Ook de toorn van God is een onlosmakelijk onderdeel van Zijn liefde. Of het werkwoord ‘haten’. Het ‘haten’ van de zonde hoort ook bij de Liefde van God. Maar dit terzijde.

De vraag is nu: waarom heeft de auteur zo’n voorkeur voor werkwoorden? Ik denk dat dit is omdat hij zelfstandige naamwoorden koppelt aan regels en wetten. Dat de schrijver een afkeer van regels en wetten heeft, hebben we al in eerdere weblogs al geconstateerd en besproken. Inhoudelijk gaan we daar nu niet verder op in. Hoe dan ook, regels en wetten staan volgens hem immers vast, zijn statisch, en vragen van de mens gehoorzaamheid. Sterker nog, wetten en regels onderdrukken per definitie de mens en staan een echte relatie met God in de weg.

‘Werkwoorden’ echter, zijn volgens de schrijver dynamisch en altijd in beweging. Dat geeft de mens maximale bewegingsruimte om in te spelen op veranderende omstandigheden. Bij een echte relatie zou dynamiek behoren, beweging; kortom, leven in de brouwerij. Dat het geheel daardoor ‘onvoorspelbaar’ wordt, moeten we volgens de schrijver op de koop toe nemen en hoort nu eenmaal bij een bruisende relatie. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hier meer achter zit. Je kunt met deze redenering elke wet van God buiten werking stellen en in feite zelf gaan uitmaken wat goed en kwaad is. Als er bijv. In het zevende gebod staat: ‘Je zult niet echtbreken’ dan kan je zeggen: dat was toen en toen… maar nu zijn de opvattingen hierover gewijzigd, dus kan ik vandaag niets meer met dit gebod. In feite lap je je daarmee het gebod van God aan je laars.

Waarom zouden afspraken, wetten, regels in een goede relatie niet goed kunnen functioneren? Als je elkaar in een relatie innig lief hebt, dan wil je niets liever dan het die ander naar de zin maken. Dan is een wet, een gebod, geen last meer maar dan wordt het een lust. Je wilt niets liever meer dan naar de wil van God handelen en je doet er alles aan om die wil te weten te komen. De schrijver creëert dan ook doorlopend valse tegenstellingen die de Bijbel helemaal niet kent. Alsof een relatie alleen maar goed kan zijn als er binnen die relatie geen leefregels zijn, als er geen enkele vorm van hiërarchie is in de relatie tussen God en mens. Sterker nog alsof het hebben van een goede relatie om voortdurende onderwerping aan elkaar zou vragen; onderwerping van de ene ‘God’ aan de andere ’ God’ maar ook onderwerping van God aan de mens. Het onderscheid tussen Schepper en schepsel wordt door de schrijver geheel opgeheven. Dat kan nooit goed aflopen.

Sophia – de verpersoonlijking van de wijsheid.

Op pagina 174 verschijnt een vierde persoon. Het is een vrouw die op pagina 194 aan ons voorgesteld wordt met met de naam Sophia. Sophia wordt hier getekend als de’ verpersoonlijking van Papa’s wijsheid’ en een onderdeel van het mysterie dat Sarayu omgeeft’. Of zoals in het boek Spreuken staat, waar wijsheid wordt voorgesteld als een vrouw die op straat staat te roepen en kijkt of er iemand is die naar haar wil luisteren’. Als je dat woord ‘mysterie’ zo tot je door laat dringen en je hoort Sophia op pagina 177 ook nog zeggen: ‘Zo veel mensen geloven dat het de liefde is die groeit, maar het is het weten dat groeit en de liefde neemt slechts toe om dat weten te kunnen bevatten’, dan dringt zich hier de gedachte op dat je hier te maken hebt met gedachtengoed dat terug te vinden is in de aloude Gnostiek. De Gnostiek, dat was de grote tegenhanger van het christelijk geloof in de tweede en derde eeuw na Christus.

Het is bovendien niet verwonderlijk dat de schrijver deze persoon juist de naam ‘Sophia’ heeft gegeven. Sophia is in de gnostiek de persoon die tot het ware inzicht leidt. Bekend in de gnostiek is de mythe over Sophia. Sophia is in die mythe een hemelse macht. Tegen de wil van God de Vader had ze een kind ter wereld gebracht, dat echter een wanstaltig gedrocht bleek te zijn. Dat gedrocht werd de God van het Oude Testament, de God van Israël. Sophia kreeg echter spijt van haar daad. Christus nam haar daarna weer in genade op in de hemelse sfeer van God de Vader. Volgens de gnostici verkondigde Jezus de kennis – in het Grieks ‘gnosis’- van de  hoogste God. Veel mensen hebben volgens de gnostici onbewust een goddelijk lichtdeeltje uit de hoogste hemel in zich. Jezus is gekomen om de mens zich hiervan bewust te maken: ken jezelf en je leert de God – de Goddelijke vonk-  in jezelf  kennen.

De ‘kennis’, het ‘weten’ is het hoogste goed in de Gnostiek. Maar dan niet de kennis, het zeker weten, en het vast vertrouwen dat door het Evangelie in het hart van de mens gezaaid wordt en door het geloof tot wasdom komt. Nee, het gaat om de bewustwording van iets dat er altijd geweest is in de mens: de goddelijke vonk.  Die bewustwording van die kennis, daarin moet de mens in groeien. De Liefde is daarbij slechts een hulpmiddel. Dat zie je ook terug in bovenvermeld citaat. Maar de Bijbel spreekt toch heel andere taal. I Korintiërs 13:13 zegt: ‘Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde’. De schrijver maakt er echter in feite van: geloof, hoop en weten, maar de grootste daarvan is het weten.  Het citaat van pagina 177: ‘Zo veel mensen geloven dat het de liefde is die groeit, maar het is het weten dat groeit en de liefde neemt slechts toe om dat weten te kunnen bevatten’ is Bijbels gesproken gewoon onjuist. De Bijbel spreekt nergens over een groei in ‘het weten’ maar wel over een groei in Liefde, zoals staat in Efeziërs 4:15 ‘maar dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus’.

Als je het bovenstaande nog eens overdenkt dan wordt een citaat op pagina 190 wel heel veelzeggend. Mack vraagt daar of hij bij zijn vermoorde dochter Missy kan komen: ‘Kan ik bij haar komen? Alleen maar voor een knuffel, een kusje?. Antwoord: ‘Nee. Zij wilde het op deze manier. Ze is een erg wijs kind’. Een wijs kind.  Dat klinkt erg esoterisch, taal die alleen voor ingewijden toegankelijk is. Esoterie, kennis die alleen voor ingewijden toegankelijk is typerend voor de Gnostiek.

We zien niet alleen gnostische denkbeelden terugkomen maar ook citaten die sterk aan ‘New Age’ doen denken. Kijk maar eens naar het lied van Missy op pagina 266:

Kom wind en kus me en neem mijn adem, totdat jij en ik één zijn. En wij tussen de grafstenen zullen dansen, totdat alle doden verdwenen zijn’ Leg dit citaat eens naast een citaat op pagina 225 waar Mack aan Sarayu vraagt: ‘Heb jij ze (de menselijke emoties) allemaal geschapen, of alleen de goede of positieve? Antwoord van Sarayu: ‘Ze (de emoties) bestaan gewoon. Ze zijn niet per definitie goed of slecht. Ze bestaan simpelweg’. Anders gezegd: er is geen absoluut verschil tussen goed en kwaad. Daarmee wordt gesuggereerd dat alles voortkomt uit de zee van liefde die God heet en uiteindelijk ook weer in die zelfde zee van liefde  terugkeert. Volgende keer gaan we deze recensie echt afronden.

 

  

.

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Go back
Published on: 04-05-2011 21:00:54

Click this link to respond to this article

Hi there. I found your web site via Google whilst searching for a related matter, your site came up. It seems to be great. I have bookmarked it in my google bookmarks to come back later.

vigrx

Reageer

odogeswolve05-11-2011 01:26

Ik was net op zoek naar op zoek naar deze info voor een tijdje. Na 6 zes uur onafgebroken Googleing, eindelijk Ik heb het in uw site. Ik vraag me af Wat is er het Google's probleem probleem dat niet rang dit soort van informatieve sites dichter bij de top. Normaal websites zijn vol vuilnis.

Reageer

best fat burning foods 09-08-2011 08:48

Write your response in the box below