Het boek 'De Uitnodiging'' van W .Paul Young -een recensie - Deel 7 - Slot

Het boek ‘De Uitnodiging’ van W. Paul Young – een recensie- deel 7- slot.

Met dit laatste artikel sluiten we de bespreking van het boek ‘De Uitnodiging’ van W. Paul Young af.

In dit boek zijn we al meerdere keren zaken tegen gekomen die op het eerste gezicht best aantrekkelijk en waar lijken. Maar als je goed kijkt naar wat de Bijbel erover zegt, dan blijkt het helemaal niet te kloppen. Dan blijkt het niet te gaan om pietluttigheden of om muggenzifterij maar om zaken van essentieel belang, van leven en dood. Over wat je echt de kern van het evangelie kunt noemen en wat om die reden onopgeefbaar is. Een voorbeeld daarvan vinden we op pagina 187 waar Sophia over Papa (de Vader) zegt:

‘Hij koos de weg van het kruis, waar genade triomfeert over gerechtigheid vanwege de liefde. Had je liever gezien dat Hij gerechtigheid had gekozen voor iedereen?’.

In deel 2 van deze recensie hebben we al besproken dat het onjuist om te stellen dat (ook) de Vader aan het kruis geleden heeft. Daar gaan we hier dan ook niet verder op in. Wel moeten we hier nog opmerken dat als de Vader zelf aan het kruis geleden zou hebben, dit heel veel gevolgen heeft voor de Bijbelse verzoeningsleer. God de Vader kan zichzelf toch niet kruisigen voor de zonden die tegen Hem zelf zijn begaan! Dat zou nooit gerechtigheid kunnen brengen. Maar het is zoals Romeinen 8:3,4 zegt: ‘Heeft Hij (God) vanwege de zonde zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend’.

Laten we eerst iets zeggen over het woord ‘gerechtigheid’ dat we in de Bijbel bij Paulus zo vaak tegenkomen. Laten we daarbij niet vergeten dat de Bijbel een wet boek is. Het gaat om God’s recht! Het woord ‘ge-recht –igheid’ heeft in de Bijbel verschillende betekenis nuances. In ons spraak gebruik betekent het woord gerechtigheid o.a.: Het is terecht, het klopt, het is verdiend, eindelijk gerechtigheid.   Als je het hebt over God’s gerechtigheid (o.a. Romeinen 1:17) kan je allereerst denken aan Zijn Koninkrijk, aan Zijn bestuur van de hele kosmos. Daarin straalt Zijn liefde, glans en heerlijkheid, Zijn heiligheid, Zijn volstrekte reinheid en zuiverheid, Zijn verhevenheid macht en majesteit. Waarin alle dingen ‘recht’ staan, in volstrekte Goddelijke harmonie. In deze ‘rechte’ staat en in deze volstrekte harmonie leefde ook het eerste mensenpaar in het paradijs

Maar de mens keerde zich tegen God, viel in zonde en sleepte de hele mensheid daarin mee. Door die zondeval pleegde de mensheid een inbreuk op de gerechtigheid van God. Elke zonde is een inbreuk op het recht van God en wordt daarmee on-ge-recht-ig-heid. Door onze zonde slaan wij het recht – de gerechtigheid – van God aan stukken. Daarom staan wij schuldig tegenover God en zijn we uit Zijn nabijheid verdreven (Romeinen 3:23). Volgens Zijn goddelijk recht zouden wij de eeuwige dood moeten sterven. Maar wat deed Hij? Hij handhaafde zijn gerechtigheid. Hij deed de straf neerkomen op Zijn Zoon. Zo kon (Romeinen 3:21) Zijn gerechtigheid weer zichtbaar worden: ‘God schenkt vrijspraak aan allen die in Jezus Christus geloven’. Maar hij handhaaft wel Zijn recht. Zo kon God met ons verzoend worden. Of zoals 2 Korintiërs 5:21 zegt: ‘Hem (Christus) die geen zonde gekend heeft, heeft Hij tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem’. (Vertaling NBG) Door het verzoenend lijden en sterven van Christus gaan wij weer delen in de oorspronkelijke gerechtigheid van Zijn Koninkrijk en worden wij als ‘recht’-vaardigen aangenomen.. In Christus ziet God ons aan alsof we nooit enige zonde gedaan hadden en alsof we zelf alle gerechtigheid volbracht hadden.

Wat een wonderlijke en heerlijke ruil!. In de hemelse rechtszaal worden we zo maar vrijgesproken omdat er een borg tussenbeide treedt die zegt: ‘Ik neem de schuld op me en betaal en jij kunt vrijuit gaan!’

Het is dan ook niet waar wat de schrijver stelt dat op Golgotha ‘ genade over gerechtigheid triomfeert’. Dat klinkt mooi maar dat is het helemaal niet. Genade over gerechtigheid laten triomferen zou betekenen: het onrecht, de schuld, de zonde niet rechtzetten door een daad van gerechtigheid, maar de zonde door de vingers zien. In onze tijd worden steeds zwaardere straffen voor de misdaad geëist. We zouden het ons rechtssysteem heel kwalijk nemen als de rechters zó met de misdaad zouden omgaan; als de rechters de misdaad door de vingers zouden zien en genade over gerechtigheid zouden laten triomferen. Maar het is juist zo dat op Golgotha het recht gehandhaafd werd. De zondelast werd daar op Hem, Jezus Christus, geworpen. En omdat het recht gehandhaafd werd kon de weg vrij gemaakt worden voor genade.  De retorische vraag van Sarayu aan Mack: ‘Had je liever gezien dat Hij gerechtigheid had gekozen voor iedereen?’ moeten we dan ook beantwoorden met: Ja dat heeft God gedaan. Hij heeft voor gerechtigheid gekozen door Christus in onze plaats gerechtigheid te laten verwerven, en die gerechtigheid is beschikbaar voor iedereen die het gelooft. Het staat er zo mooi in Romeinen 3:24: ‘en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als rechtvaardige aangenomen, omdat Hij ons door Christus Jezus verlost heeft’.

Conclusie

We gaan tot een afronding van de recensie komen. Ik ben in dit boek veel te veel dingen tegen gekomen die in het licht van de Bijbel niet te handhaven zijn. Sterker nog: dialogen die niet naar de Bijbel, naar Jezus wijzen, maar die je er vanaf voeren. In de bespreking ervan ben ik nog lang niet uitputtend geweest. Je zou je haast kunnen afvragen: is er dan niets goeds in dit boek? Gelukkig staan er in dit boek ook  goede dingen. Vooral als het gaat over het hebben van een relatie met God. Ik zal daar een voorbeeld van geven. Op pagina 237 zegt Papa tegen Mack: ‘Snap je, Mackenzie, ik wil niet alleen maar een stukje van jou, of een stukje van je leven. Zelfs al zou je in staat zijn, wat dus niet mogelijk is, om mij het grootste stuk te geven, is dat niet wat ik wil. Ik wil je helemaal en elk deel van jou en je dagelijks leven’. Jezus zegt hierop: ‘Mack ik wil niet de eerste zijn op een lijstje van waardevolle zaken; ik wil het middelpunt zijn van alles’.  Dit is echt Bijbels gedacht. Geen gespletenheid, geen halfheid, geen lauwheid en laksheid maar heel je leven wijden aan Jezus.

Als we nu naar het totaal beeld van dit boek kijken moeten we constateren dat het boek je vooral een goed gevoel wil geven. Je zou je bijna afvragen: is dat dan niet goed? Toch moeten we zeggen dat dit helemaal niet goed is. Het ergste is dat er een verkeerd beeld van God wordt neer gezet. Naar mijn mening hebben we dit vanuit de Bijbel voldoende aangetoond.

Een verkeerd Godsbeeld leidt haast automatisch tot een verkeerd mensbeeld. De ernst van de breuk, die de mens door zijn val in zonde sloeg in de relatie met God, wordt niet in zijn Bijbelse diepte gepeild. De diepe verlorenheid die de zonde teweeg brengt, wordt slechts aangeduid als een streven naar ‘onafhankelijkheid’ van de mens. God wordt getekend als een lieve God die de zonde door de vingers ziet en genade voor recht laat gelden. Terwijl het juist zo is dat Hij Zijn recht handhaaft en daardoor buitengewoon overvloedig in genade is. De God die we in dit boek voorgeschoteld krijgen, is niet de God van de Bijbel maar een door de schrijver zelf geconstrueerd beeld van God. De gelovige van dit boek, Mack, is niet de gelovige zoals de Bijbel ons die schetst. De gelovige van de Bijbel neemt zijn kruis op zich en volgt Jezus. Hij leeft vanuit de overwinning die Christus voor hem behaald heeft, toen Hij voor ons leed en stierf en opstond. Door die opstandingskracht wordt het leven van de gelovige zoals de Bijbel die ons tekent, van dag tot dag vernieuwd. Die vernieuwing houdt in dat de gelovige door de Heilige Geest kracht ontvangt om tegen de zonde dapper te strijden. Totdat uiteindelijk de volkomen overwinning behaald is. Die volkomen overwinning is de erfenis die voor ons is weg gelegd in de hemel. (I Petrus 1:4,5).

Kunnen we dit boek aanbevelen? Ons antwoord is Ja en Nee. We kunnen het niet aanbevelen als je de Bijbel dicht laat en alles voor zoete koek slikt wat de auteur in dit boek ter sprake brengt. Dan kom je op een dwaalspoor terecht, op een weg die je van het evangelie afvoert. We kunnen dit boek wel aanbevelen als je dezelfde houding aanneemt zoals eens de gelovigen in Berea:’ Ze bestudeerden dagelijks de Schriften om te zien of het inderdaad waar was wat er werd gezegd’.(Handelingen 17:11)

.